Na een kleine Deense conversatie waarbij we voorgesteld worden aan Lars Klüver, steekt hij van wal. Lars schets in een notendop hun stichting. Zijn organisatie richt zich erop inspraak mogelijk te maken in technologische kwesties die het leven van de burger beïnvloeden, denk bv. aan privacy-kwesties door het gebruik van camera's, databestanden... De organisatie is eigenlijk ontstaan uit een denktank midden de jaren '80 waarbij nagedacht werd hoe het publiek betrokken kan worden bij de politiek.
De Technology Board werkt ook wereldwijd en is trekker samen met een aantal partners voor het creëren van betrokkenheid van burgers over de gehele wereld bij het nemen van beslissingen door politici op globale schaal. Dit gebeurt onder de vorm van een World Wide Views process zoals bv. rond klimaatverandering in 2009 (cf. Top in Copenhagen) en rond biodiversiteit in 2012. De volgende projecten zijn gepland rond klimaat en energie in 2015 (cf. COP15, Parijs) en rond biodiversiteit in 2016.
De projecten worden opgezet NIET omdat het interessant is, maar WEL omdat het belangrijk is dat de burger gehoord wordt in politieke besluitvorming. Per deelnemend land worden 100 deelnemers geselecteerd om aan het proces deel te nemen. De groep van deelnemers dient zo goed mogelijk de bevolking te representeren. Dat is blijkbaar een heikel punt, wat aanleiding kan geven tot het niet opnemen van de resultaten uit die landen. Het kan bv. niet dat alleen academisch geschoolde mensen tot de groep van 100 behoren. Deze processen worden ook opgezet om de debatten niet langer nationaal te voeren, maar ook globaal omdat bv. biodiversiteit en klimaat bij uitstek globale issues zijn. Een ander heikel punt is dat de midden-income countries in dit soort processen afwezig blijven.
Het proces en het debat en de kwesties waarover gestemd wordt, sluiten heel goed aan bij het politieke proces. Op die manier wordt inzicht verkregen hoe de wereldbevolking staat ten aanzien van de politieke voorstellen die op de onderhandelingstafel liggen. Dit kan dan ook ingebracht worden in de politieke onderhandelingen.
Tijdens de daarop volgende discussie worden een aantal vragen voor de voeten van Lars gegooid:
- Weet het publiek wel de gevolgen van hun beslissingen? Hebben ze voldoende kennis - inzicht?
- Hoe verhouden deze processen zich tot de Deense traditie van 'enlightning' - 'volksverheffing'?
- Hoe wordt de communicatie tussen de verschillende landen georganiseerd?
- Worden deelnemers geïnformeerd over elkaar?
- Hoe kunnen lokale steden betrokken worden?
Na de voorstelling van world wide views komen een hele rits aan participatiemethodieken voorbij. Ze worden keurig in een schema gepresenteerd zodat duidelijk wordt dat iedere methode haar eigen doelen heeft en dat niet alles kan bereikt worden met één en dezelfde participatiemethode. In langdurige trajecten kunnen verschillende participatiemethoden worden gebruikt. En dan merken we dat het geheel meer is dan de som van de delen.
Wanneer het werk van de Technology Board in verband gebracht wordt met 'onderzoek' schijnt Lars te laten uitschijnen dat het resultaat van hun proces een 'matter of fact' is. Daar hadden we nog een boompje kunnen over opzetten.
Lars verwijst nog naar een aantal bronnen:
1. 57 participatiemethoden via ENGAGE2020: Tools and instruments for a better societal engagement in "Horizon 2020"
2. Participedia
3. Een evaluatie van de world wide views processen in boekvorm.
Ik onthou nog dat er in de methodes die de Technology Board gebruikt er toch een soort van universaliteit inzit. De methodes schijnen overal in de wereld aan te slaan. Is er dan toch een soort universele drive dat ervoor zorgt dat we samen oplossingen willen vinden voor de mondiale uitdagingen op onze aardkluit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten