Daarstraks voor het eten nog even verder gepraat... dat is wat bij mij blijft hangen:
EDO een moeilijke evenwichtsoefening? De instrumentele aanpak -de deelnemers leiden naar de oplossing- is al even 'not done' dan de pluralistische aanpak: alles op een rijtje zetten en de mensen zelf maar laten kiezen.
Geldt dit dilemma alleen maar voor educatoren en leerkrachten? Mijns inziens niet: Ook wetenschappers, onderzoekers, overheden zouden moeten toegeven dan een oplossing voor een bepaalde uitdaging maar een 'voorlopige' oplossing is.... tot we beter weten. Dit mag echter geen reden zijn om dan nu maar niets te doen. Met te durven toegeven dat 'onze oplossing' niet definitief is maar dat we moeten blijven zoeken, zou ons al een hele stap verder brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten